บทบรรณาธิการนิสิตนักศึกษา ปีการศึกษา 2566

เรื่อง : จินต์จุฑา พันธุ์ทองคำ, กัปปิยนารถ วรรณสิริวิไล
ภาพ : ปรายฟ้า วรรณเมธางกูร

‘ความเป็นไทย’ อย่างศิลปะที่งดงาม หรือโบราณสถานที่น่าท่องเที่ยว มักจะถูกยกขึ้นมาใช้เมื่อใครสักคนต้องการนำ ‘สิ่งที่ดีงาม’ ของประเทศไปนำเสนอให้คนภายนอกได้เห็น

แต่หากจะกล่าวว่า ‘ความเป็นไทย’ คือเอกลักษณ์ที่สะท้อนสิ่งที่สังคมไทยเป็นได้จริง ก็น่าจะตั้งคำถามว่า ‘ชีวิตจริง’ ที่มีดีเลวปะปนกันไป นั้นควรได้รับการยอมรับในฐานะความเป็นไทยด้วยหรือไม่? แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ถูกปฏิเสธจากสารบบความหมายของคำว่า ความเป็นไทย เพียงเพราะมีบางสิ่งที่ผิดเพี้ยนไปจากเส้นบรรทัดฐานวัดความดีงาม

แต่การหลับหูหลับตาแสร้งว่าความเป็นไทยมีแต่สิ่งน่าชื่นชมเท่านั้น จะกลบฝังความจริงในสังคมได้มิดชิดจริงหรือ?

เพราะแม้เราจะไปมา-ลาไหว้อย่างนอบน้อม แต่ยังนิยมทักทายด้วยการวิจารณ์รูปร่างคนอื่น

แม้เราจะมีวัตถุดิบและอาหารที่เลิศรส แต่กลับให้ราคากับอาหารตะวันตกมากกว่า

แม้เราจะมีศิลปะที่ล้ำค่า แต่ถ้าออกจากกรอบก็จะถูกตีตรา

แม้เราจะมีศาสนาที่น่าศรัทธา ก็น่าตั้งคำถามท้าทายว่าเราให้พื้นที่กับทุกความเชื่อมากพอแล้วหรือยัง

ดังนั้น ‘ความเป็นไทย’ ที่แท้จริง อาจไม่ใช่เพียงสิ่งที่ถูกฉาบหน้าไว้ว่างดงาม แต่คือวิถีที่ควรศึกษา ที่ปะปนไปทั้งความงาม และความไม่งาม ความดี และความเลว บ้างช่วยส่งเสริมคุณภาพชีวิต บ้างก็กำลังทำร้ายใครบางคนในสังคม

กองบรรณาธิการนิสิตนักศึกษา 2566 ขอยืนหยัดท้าทายต่อความเป็นไทยที่ถูกหลงลืม และยืนยันว่าความเป็นไทยไม่ใช่สิ่งที่แตะต้องไม่ได้ เพราะการพลิกสิ่งที่อยู่ใต้พรมออกมาตั้งคำถามเพื่อสังคมไทยที่ดียิ่งกว่ามิได้แปลว่า ชังชาติ

ถึงเวลาแล้วที่เราทุกคนในสังคมต้องเปิดใจ ทำความเข้าใจต่อความเป็นไทยที่มีอยู่หลากหลาย เพื่อส่งต่อและสร้างสรรค์สิ่งที่โอบรับทุกผู้คน  เพื่อให้คำว่า ‘ความเป็นไทย’ เป็นสิ่งที่เราจะนำไปเชิดหน้าชูตาได้อย่างแท้จริง

…

ความเป็นไทยน่าฉงนชวนสงสัย
เพราะเหตุใดทำไมชอบเล่น ‘หวย’
ชอบเข้า ‘วัด’ ทำบุญหวังร่ำรวย
เจอเรื่องซวยยิ้มไม่ออกบอก ‘ไม่เป็นไร’

พูดถึงวัด ‘ไปที่ไหนก็มีวัด’
ชอบทางลัด ‘มูเตลู’ เล่นคุณไสย
‘อยู่เมืองนอกยังไปวัด’ แหล่งพักใจ
ศรัทธาไทยไม่แพ้ใครในโลกา

เจอหน้า ‘ทักอ้วนดำ’ ว่ากันเอง
‘แข่งร้องเพลง’ เน้นประกวดอวดไฉน
เพลงลูกทุ่งร้องหมอลำว่าจริงใจ
แต่ข้างในใจเหยียดคนว่าจนจัง

เพศหลากหลายมีเต็มเมืองแต่ไร้สิทธิ
มากจริต ‘แดร็กควีนไทย’ ไล่ตามฝัน
‘คอสเพลย์ไทย’ ใครเล่าให้สำคัญ
ไทยกีดกันคนชายขอบให้จำนน

งามแบบอื่นไม่โบราณรัฐไม่เสพ
อ้าง ‘กรุงเทพเมืองแฟชัน’ น่าผิดหวัง
ศิลปินงานดีแต่ไม่ดัง
โธ่! เอวัง บ้านเราไม่โสภี

บ้านรักร้าวยอมทนไม่ยอม ‘หย่า’
กลัวโดนว่าเห็นแก่ตัวไม่สนลูก
ทั้งชีพต้องมีรักเดียวดั่งบ่วงผูก
ซ้ำดูถูกเปลี่ยนแฟนบ่อยน่าละอาย

พวก ‘ชายแท้’ น็อตออลทำตัวต่ำ
ตั้ง ‘กลุ่มลับ’ พ่นวาจาทารุณเพศ
ในที่แจ้งก็สถุลเกินขอบเขต
น่าสมเพชที่ยังมีที่ยืน

จ้าว ‘บิตคอยน์’ เงินดิจิทัลสุดฟู่ฟ่า
ตึกระฟ้าอุตสาหกรรมล้ำสมัย
พร่ำปลูกป่าช่วยสังคมไม่กำไร
แล้วทำไมมา  ‘สร้างเขื่อนไล่ที่คน’

‘ชอบของนอก’ บอกฝรั่งน่ายกย่อง
ของไทยต้องราคาถูกห้ามตอแหล
‘อาหารป่า’ บอกกินได้แต่ไม่แล
ยกเอแคลร์สูงส่งกว่าขนมไทย

ค้นพื้นเพคนไทยด้วยพาที
สิ่งที่ดีมีมากน่าฉลอง
สิ่งงงงวยช่วยไขอย่างช่ำชอง
มาลิ้มลองที่นิสิตนักศึกษา เอย