ขึ้นชื่อว่า ‘ปฏิสัมพันธ์’ ระหว่างความรักลูกของสถาบันครอบครัว ที่เกี่ยวโยงกับระบบการศึกษาไทยได้ทวีความซับซ้อนขึ้นในปัจจุบัน
.
จึงเกิดคำถามที่ว่าปัจจัยที่ส่งผลต่อการเติบโตที่ดีของมนุษย์ ยังต้องอาศัยส่วนผสมที่สมดุลของ ‘ความเข้าใจ’ ‘ความร่วมมือ’ และ ‘ความรัก’ ของทุกฝ่ายอยู่หรือไม่
วัดต้องเป็นมากกว่าสถานที่ปฏิบิติธรรม กับแนวทางการออกแบบพื้นที่ ‘ทำ’ รองรับสำหรับทุกคน
เมื่อกำลังสำคัญของประเทศกำลังขวนขวายใช้ชีวิตในประเทศที่ไร้สวัสดิการวัยรุ่น พวกเขาจะเติบโตอย่างมีคุณภาพได้อย่างไร
หน้าที่ของครูศิลปะคือการทำให้นักเรียนเข้าใจความสุนทรีย์ รสนิยม และความสร้างสรรค์ แต่ด้วยปัญหาจำนวนชั่วโมงเรียนที่น้อย และหน้าที่ส่วนเกิน ทำให้คุณครูศิลปะไม่สามารถทำหน้าที่ของตนได้อย่างเต็มที่
เมื่อระบบการศึกษาไม่เห็นคุณค่าของกิจกรรมแนะแนว นักเรียนไทยไม่น้อยจึงหลงทางในวังวนของความ “ไม่รู้จักตัวเอง”
นิสิตนักศึกษา